Meermaals vraag ik me af. Wat wil het leven van me?

Eigenlijk is dit een vraag die ik al mijn hele leven stel.

Ik heb steeds het gevoel gehad niet thuis te horen op deze wereld.

Oorlog, macht, misbruik, geldbejag,… één voor één dingen waar ik niet voor sta.

Maar gelukkig zorgde mijn wilskracht er voor dat ik al zo ver in het leven sta.

Ik kan nu genieten van de kleine dingen zoals de zon die opkomt, de maan die hoog aan de hemel staat, de lichtjes die branden, de vogeltjes die komen smullen van mijn zonnebloemen, …dit zijn mijn lichtpuntjes. Ze laten me zien dat de wereld zeer mooi kan zijn. Dit nemen ze niet van me af want het zit in me. Ik hoeft het alleen maar te voelen en er connectie mee te maken.

Door terug contact te voelen met mijn natuur. Besef ik meer en meer dat ik mezelf mag aanzien als iets moois, puur, licht, …

Ik ben onderdeel van de natuur. Dus waarom zou ik me klein maken.

Een bloem denkt toch ook niet “nu ga ik eens minder mooi zijn dit jaar”. Die komt dat doen wat ze te doen heeft. Stralen en ons laten genieten van haar schoonheid.

Wel, het leven nodigt me uit om ook als een bloem te gaan stralen.

Ik weet nog niet goed hoe ik het moet doen. Maar ik denk dat het niet moeilijk zal zijn. 

Daarom heb ik gekozen voor een vernieuwde website.

Want ik ben een krak om mezelf klein te houden. De website daagt me uit om mezelf te laten zien. Ik diende eerder een fotoshoot te ondergaan waar ik heel bang voor was. 

Alsook werd er van me gevraagd om mijn teksten te herschrijven. Mezelf neerzetten via woorden.

Eens de website klaar is… reclame maken op sociale media. 

Echt…een hele uitdaging die vernieuwde website.

Ik zie nu dat het nodig was.

Al deze stappen waren nodig om mij in mijn kracht, mijn licht, mijn “pure ik” te zetten.

Ik ben er nog niet helemaal. Ik zou me liever willen wegstoppen in een donker hol. Dan hoef ik niets te doen, kan ik geen commentaar krijgen, kan ik niet mislukken,…Maar ik heb al ondervonden dat ik (mijn ziel) daar zeer ongelukkig van word.

Dit is dan ook geen optie.

Ik kies dan toch voor de mogelijkheid te kunnen falen, kritiek te krijgen, afgewezen te worden,…maar ook voor vreugde, humor, liefde, verbinding, etc…

Zal me dat niet het gevoel geven: HET LEVEN geleefd te hebben?

Hmmm…ik denk het wel. Ik voel het nu al. 

Ik wens het jou (en mij) van harte toe.

Het leven te leiden dat je hoort te leiden.

Liefs,

Vanesse